به گزارش آهن پرایس در اخبار بازار آهن، سال های متمادی است که واحد های تولید کننده ی آهن با مشکلاتی چون نبود تقاضا و دیگری به اشباع رسیدن این واحدها در پایین‌دست این صنعت مواجه می باشد. البته مشکلات اساسی نوردکاران با رکود ساخت‌وساز در کشور آغاز شد. برخی واحدها در شرایط سخت اقتصادی دستمزد و بیمه پرداخت می‌کنند، اما با حاشیه سود پایین و حتی با سود نکردن و گاهی با ضرر همچنان به کار خود ادامه می‌دهند چراکه نمی‌توانند کارخانه را تعطیل کنند. این درحالی است که این واحدهای تولیدی از دولت یارانه انرژی نیز دریافت می‌کنند.
موضوع دیگر این است که در سال‌های گذشته تولید کننگان آهن آلات چندان به ارتقای کیفیت محصولات خود توجه نکرده‌اند و طبق اصول خاصی پیش نرفته‌اند. این درحالی است که اگر این واحدها روی کیفیت محصولات خود بیش از پیش تمرکز می‌کردند، با توجه به رکود بازار داخلی می‌توانستند به سمت صادرات بیشتر گام بردارند. بنابراین واحدهای نوردی صادرات قابل‌قبولی ندارند زیرا از یک‌سو به‌طور معمول محصولات آنها کیفیت مطلوبی ندارد و از سویی در بازاریابی خارجی هم ضعیف عمل می‌کنند. موضوع قابل‌توجه اینکه فناوری و تجهیزات بیشتر این واحدها فرسوده و قدیمی بوده و این موضوع سبب افزایش هزینه‌های تولید آنها شده است. درحال‌حاضر نیز اگر فولادساز بزرگی مانند ذوب‌آهن اصفهان تولید خود را فقط به داخل اختصاص دهد، سایر نوردکاران به‌طور کلی باید تعطیل کنند. علاوه بر موارد یاد شده، مشکل دیگر این واحدها پراکندگی آنها در سطح کشور بوده که سبب افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل آنها در این شرایط رکودی شده است. یک مقام مسئول اذعان داشت که در حوزه مواد اولیه نیز هیچ واحد فولادی را نمی توان یافت که نیاز به سنگ آهن داشته باشد و حاضر باشد هزینه سنگ آهنی که می گیرد را بپردازد، ولی سنگ آهنی در اختیار این واحد قرار نگیرد. لازم است که ما معادن سنگ آهن را به عنوان بنگاه های اقتصادی بدانیم، بنگاه هایی اقتصادی که ضعیف نیز هستند . از ان رو معادن کشور تلاش می کنند تا با اخذ تسهیلات بتوانند خطوط تولیدی خود را بروز نمایند. اعداد مورد نظر واحدهایی که مشکل نقدینگی دارند، اعداد بزرگی است و این میزان متناسب با ظرفیت مالی معادن نیست.
تداوم ثبات بازار فولاد با کاهش دلار