بنا بر گزارش تحلیل گران آهن پرایس در خصوص وضعیت بازار فولاد، در حال حاضر ایران در بین ۶۰ کشور جهان رتبه دهم تولید‌کننده فولاد را به خود اختصاص داده و پیش بینی شده با دستیابی به ظرفیت ۵۵ میلیون تنی در ۱۴۰۴ به جایگاه هفتمین فولاد ساز جهان دست یابیم.
انجمن جهانی فولاد در ۱۱ ماهه سال گذشته، آمار تولید فولاد ایران را رقم ۲۳میلیون و ۶۴۸ هزار تن ثبت کرد که در مقایسه با تولید گذشته که رقم ۲۲میلیون و ۴۵۲ هزار تن بود، افزایش۳/ ۵ درصدی را نشان می دهد.
با توجه به پتانسیل های مذکور، از طرفی هم سقوط ارزش ریال در چند سال اخیر عاملی بالقوه برای مزیت یافتن صادرات در بازارهای جهانی شد. این در شرایطی است که به ریال هزینه شده است و به دلار درآمد کسب می شود. بسیاری از کشورها به منظور تشویق صادرات و ارز آوری و مثبت شدن تراز تجاری، ارزش پول ملی شان را نسبت به سایر ارز های رایج جهانی پایین نگه می دارند.
این ساختار ارزی کشور ما، در بسیاری جهات می‌تواند فرصتی به منظور توسعه صادرات و ارزآوری باشد. در شرایط تحریم، ادامه رشد صادرات فات، در کنار کاهش صادرات نفتی، می تواند اهمیت درآمد های ارزی صنایع فی را برای کشور بیشتر کند. اما در حال حاضر با توجه به تهدید تحریم صنایع فات اساسی ایران از سوی آمریکا این فرصت ارز آوری می تواند منتج به اثرات متناقضی شود.
صادرات فولاد ایران از میانگین یک دهم درصد کل تجارت فولاد جهان در دهه اخیر به ۵/ ۱ درصد آن رسیده که این عدد رشد بزرگی است. شاید این یک درصد در مقیاس جهانی کوچک به نظر برسد، اما برای رونق صنعت فولاد ایران کلیدی بوده است. رکود حاکم بر صنایع و بازار مسکن ایران، در کنار کاهش هزینه های عمرانی دولت در لایحه بودجه ۱۳۹۹ به این معنی است که تقاضای داخلی برای فات نمی‌تواند به طور ناگهانی ۳۵ درصد بالا برود و جای بازار خارجی را بگیرد.
تداوم ثبات بازار فولاد با کاهش دلار